Wspomnienie liturgiczne św. Jana Bożego
W dniu wczorajszym, z okazji święta Jana Bożego obchodzonego corocznie 8 marca, w naszym Sanktuarium Matki Bożej Uzdrowienie Chorych odprawiona została uroczysta Msza św., której przewodniczył proboszcz parafii pw. N.M.P. Matki Odkupiciela i św. Jana Bożego w Łodzi ks. kan. dr Jarosław Nowak.
Wcześniej, przed nabożeństwem, w refektarzu klasztoru św. Rafała Archanioła odbył się świąteczny obiad, na którym goszczono ks. Władysława Łojana, Siostry Karolanki, Dyrekcję Szpitala św. Jana Bożego w Łodzi oraz przedstawicieli współpracowników bonifraterskich dzieł. Świąteczne nabożeństwo poprzedzone było wielkopostnymi rekolekcjami, które trwały w naszej sanktuaryjnej kaplicy od 6 marca.
– Cieszmy się tym, że możemy wspólnie podążać drogą św. Jana Bożego, uczestnicząc w wielkopostnych rozważaniach. Tak jak rozważaliśmy już przez dwa wcześniejsze dni, podczas rekolekcji, dzisiaj spoglądamy na wielkie święto triumfu miłosierdzia bożego w życiu św. Jana Bożego – mówił ks. proboszcz kan. dr Jarosław Nowak. W swojej homilii podkreślił, jak ważne jest Boże Miłosierdzie i dostrzeganie w cierpiącym człowieku Jezusa.
Brat Ambroży Maria Pietrzkiewicz OH ze wspólnoty zakonnej Bonifratrów przypomniał uczestniczącym we Mszy św. postać św. Jana Bożego, który odpowiedział na zaproszenie Chrystusa i znalazł swoją ziemię obiecaną w szpitalu, pomagając potrzebującemu pomocy bliźniemu.
– Ten gest miłości do drugiego człowieka, niesienia pomocy tym, którzy jej potrzebują, był zaczątkiem wielkiego bonifraterskiego dzieła. Kontynuujmy je czyniąc to wszystko w imię Bożej miłości, bo tak postąpił również Jan Boży – mówił br. Ambroży.
We Mszy świętej uczestniczyli bracia z łódzkiego Konwentu Bonifratrów z przeorem, bratem Andrzejem Zawalskim OH oraz księżmi kapelanami posługującymi w bonifraterskim szpitalu. We wspólnej modlitwie wzięli również udział pracownicy szpitala, pacjenci z rodzinami, a także Bonifraterska Rodzina Różańcowa.
————————————————-
Święty Jan Boży był pasterzem, żołnierzem, księgarzem, pracował przy budowie fortyfikacji. Kiedy postanowił radykalnie zmienić swoje życie, jeszcze bardziej zbliżyć się do Boga, zetknął się z chorymi. I wtedy postanowił poświęcić się cierpiącym i potrzebującym, założył szpital i zakon szpitalny. Miłość, dobro i miłosierdzie wypełniły od tej chwili cale jego życie. Był niezwykle oddany chorym, gorliwie i z bezgranicznym poświęceniem im służył. Beatyfikował go papież Urban VIII w 1630 roku, a kanonizował Aleksander VIII 60 lat później. Jest patronem szpitali, chorych i umierających, a także pielęgniarzy.
